Graan
Geregeld valt een cursist bijna van zijn stoel als ze hoort dat ik mijn rubuuste ponies graan voer.
Graan is een mooie aanvulling op een paardendieet. Als je dit met mate doet en ook nog weet hoe je het voert, kan dit prima in mijn ogen.
Zelf voer ik graag haver, zwarte haver om precies te zijn. Haver, wij mensen eten dit zelf ook nogal eens in de vorm van havermout, bevat een mooi scala aan inhoudsstoffen die moeilijk op een andere manier te verkrijgen zijn. Naast haver voer ik ook gerst.
Ik vind het jammer dat de paardenpolitie granen verbied bij recreatie paarden. Bij sportpaarden mag het dan wel, maar ponies die sober gehouden worden, mogen het niet. Zo bevat haver koper. Een stof die moeilijk in andere plantaardige grondstoffen zit.
Waar het in mijn ogen mis is gegaan met de gluten intolerantie, ja, ook bij paarden, is het doorkweken van de gewassen. Na de oorlog hadden wij ons voorgenomen nooit meer honger te hebben en kweekten we de rassen door om zo snel en rijk mogelijk ons te kunnen voeden. Zetmeel in oergranen is beter verteerbaar dan het snelle tarwegewas. Dat is een soort die past bij ons en het paardengenen-pallet. We waren er op gemaakt om dit goed te kunnen verteren. Ons leven is er echter compleet anders uit komen te zien. We bewegen niet meer, net als de recreatie paarden. We eten bewerkt voedsel, net als paarden met hun bix. Ok, ik denk dat jij als lezer wellicht ook geen bix meer voert. Maar ik denk dat je mijn punt hierin wel snapt.
Granen die nog niet zo gemanipuleerd zijn om sterker en groter te worden, zijn bijvoorbeeld haver en gerst. Dat is vooralsnog geen massa productie. Deze graansoorten zijn voor mensen en paarden veel beter verteerbaar dan iets als snelle tarwe.